Julian
Dembiński
Urodził się 9 stycznia 1882 r. w Żerkowie. Pracę duszpasterską rozpoczął w 1908 r. jako mansjonarz i wikariusz kolegiaty św. Marii Magdaleny w Poznaniu. Włączył się w działalność społeczną. W 1916 r. został członkiem zwyczajnym Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.
24 sierpnia 1920 r. jako ochotnik założył mundur. Przydzielono go do I Kompanii Sanitarnej w I Wielkopolskiej Dywizji Ochotniczej. Po zawieszeniu działalności tej formacji dostał kolejny przydział do szpitala wojskowego w Kościanie jako kapelan. W latach 1913-1921 był proboszczem w Imielnie, następnie w Dłużynie. Pełnił także posługę duszpasterską w ośrodkach polonijnych we Francji i w Saksonii. Krótko był kapelanem na statku „Kościuszko".
Aresztowany 15 lutego 1940 r., był więziony kolejno w Lesznie, obozie przejściowym w Goruszkach (Miejska Górka), następnie w Forcie VII w Poznaniu. 24 maja 1940 r. został przewieziony do obozu koncentracyjnego Dachau, skąd trafił do KL Buchenwald. 8 grudnia 1940 r. odesłano go do KL Dachau. Tam został zamęczony 13 marca 1941 r.
Wśród współwięźniów pozostał w pamięci jako ten, który „zawsze umiał pocieszające słowa powiedzieć”.