Wincenty

Nowaczyński

Wincenty Nowaczyński

1883
Kreska
1940
Powstaniec wielkopolski, bohater wojny polsko-bolszewickiej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się 16 marca 1883 r. w Kamionnie (powiat międzychodzki). W okresie 1903-1904 odbył służbę wojskową w 6 Pułku Piechoty w Poznaniu, po czym pracował jako nauczyciel. W czasie I wojny światowej walczył na froncie rosyjskim i rumuńskim. Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, został przydzielony do organizującego się 3 Pułku Strzelców Wielkopolskich (57 p. p.). Początkowo dowodził sformowaną przez siebie kompanią, a od 10 marca do 1 listopada 1919 r. także 3 baonem tego pułku.

Od 29 lipca 1919 r. walczył na froncie polsko-bolszewickim. Dowodził odcinkiem operacyjnym Mińsk – Bobrujsk. Brał udział w zdobyciu Ihumenia oraz Berezyny. Do czerwca 1920 r. dowodził 2 baonem 69 Pułku Piechoty (11 p. strz. wlkp.), następnie przejął dowództwo 68 Pułku Piechoty (10 p. strz. wlkp.) i utrzymał je do grudnia 1927 r. Podczas walk odwrotowych został ciężko ranny 22 lipca 1920 r. (nad Niemnem w okolicach Łunna). W szpitalu wojskowym w Grodzisku Wlkp. przebywał do 27 września 1920 r.

Za swe czyny bojowe otrzymał Krzyż Virtuti Militari V kl. Awansował do stopnia pułkownika 1 grudnia 1924 r. W latach 1927-1932 był kolejno dowódcą 3 Brygady KOP w Starej Wilejce, oraz Brygady KOP „Wołyń” w Łucku. Przeszedł w stan spoczynku w 1932 r.

We wrześniu 1939 r. ochotniczo walczył w obronie Warszawy. Po kapitulacji dwa tygodnie przebywał w niewoli niemieckiej. Powrócił do domu 14 października 1939 r., jednakże już dwa dni później został aresztowany przez gestapo w Chrzypsku Wielkim. Więziony początkowo w Międzychodzie, trafił do obozu przejściowego w Skwierzynie, a następnie do Fortu VII w Poznaniu, gdzie został zamordowany został 31 stycznia 1940 roku. 

Decyzją prezydenta Andrzej Dudy z dnia 29 listopada 2018 r. płk Wincenty Nowaczyński został pośmiertnie mianowany na stopień generała brygady.